Redebeitrag zur No Lager!-Tour
ساکنان عزیز اردوگاه لانگنورت ،
ما امروز با تور No_Lager در اینجا در لانگنورت هستیم زیرا خواهان حقوق برابر و اقامت برای همه افراد هستیم - صرف نظر از ملیت و وضعیت اقامت! ما از استقرار در اردوگاه های جمع آوری انتقاد می کنیم و می خواهیم برخی از نکات انتقادی را با سخنرانی زیر برجسته کنیم.
ما خود در اینجا محرومیت فضایی را تجربه کرده ایم. خارج از شهر ، در یک منطقه صنعتی. منطقه اطراف اینجا یک منطقه مسکونی نیست.
با این حال ، محرومیت داخلی ، یعنی عدم تماس ، مجبور به زندگی در انزوا در یک محیط عجیب ( برای شما تعیین شده است) حتی بیشتر و جدی تر است.
برای تحت کنترل نگه داشتن 70 میلیون نفر که از خانه هایشان ریشه کن شده و از خانه آنها دزدیده شده است ، نرده ها ، دیوارها ، نیروهای امنیتی و موانع دیوان سالاری مورد نیاز است. کنترل زمانی معثرتر است که بتوانید افراد را در یک مکان خاص نگه دارید. ما این کنترل را به اندازه کافی در این محل اقامت تجربه می کنیم: شرایط شناسایی ، باربر ، کنترل بازدید ، سیستم ثبت نام و ثبت نام برای ساکنان ، به ویژه اگر آنها می خواهند این مکان ناخوشایند را ترک کنند یا می خواهند بازدید کنند. یک برنامه دقیق در این مورد زخیره می شود.
بدون حریم خصوصی
اردوگاه ها همچنین به معنای نداشتن یک حوزه خصوصی و صمیمی ، هیچ مکان امنی برای جابجایی ، هیچ مکانی برای ایجاد خود و خلاقیت است: ساکنان این اردوگاه ها به اشیا تبدیل می شوند. ادعای عمیق انسانی در مورد فردیت و ذهنیت خودشان انکار می شود.
آسیب به سلامتی
اردوگاه همچنین به معنای آسیب رساندن به سلامتی است. از نظر جسمی ، همانطور که در حال حاضر می توانیم در همه گیری و از نظر روانی تجربه کنیم ، زیرا آنها از همه تماس های انسانی و غیره جلوگیری می کنند. اما همچنین از نظر اجتماعی ، زیرا ساکنان توسط سایر افراد جامعه به عنوان اجسام خارجی ، بارها ، گاهی به عنوان قربانی ، گاهی به عنوان نیازمندان انگ می شوند.
و این ما را به نقطه واقعی می رساند:
افرادی که در اردوگاه ها حبس شده اند به عنوان زائد تفکیک می شوند ، به معنای ضرب المثل "غیرقانونی" برای جامعه اعلام می شوند. و این باعث می شود که حذف مجدد آنها آسان تر شود ، شما مجبور نیستید مسئولیت آنها را بپذیرید. و اخراج را آسانتر می کند
تصمیم گیرندگان سیاسی و مقامات آموخته اند که امکان اخراج بی صدا از طریق اردوگاه های قفل شده بهتر است. در غیر این صورت مقاومت در جمعیت بسیار زیاد خواهد بود. ما خودمان نیز 1000 بار آن را تجربه کرده ایم: به محض اینکه از نظر انسانی ادغام شدید و وارد جامعه میزبان شدید ، نمی توانید به سادگی حذف یا اخراج شوید.
بسیاری از ممانعت از اخراج از مدارس و کلیساها خود گویای این امر است. تنها هنگامی که افرادی که به دنبال محافظت از ما هستند را می توان عجیب ، سنگین ، حتی "بیش از حد" سنگین توصیف کرد ، می توان آنها را مانند اشیا into در هواپیما قرار داد و به بلاتکلیفی کامل فرستاد.
معنی این برای ما چیست؟
اگر عزت این افراد را نفی کنیم و وقتی این اردوها را می پذیریم چنین کاری می کنیم ، عزت ما نیز از بین می رود. ما قبلاً این دردناک را در تاریخ آلمان تجربه کرده ایم. جامعه ما با وجود چنین اردوگاه هایی در ارزش های خود متزلزل شده و در نهایت نابود شده است. هیچ مشروعیت دموکراتیک برای چنین نهادهایی وجود ندارد.
بنابراین به نفع خود ما است که این اردوگاه ها را از بین ببریم ، در غیر این صورت ما با جامعه ارزشی خودمان را از بین خواهیم برد.
بنابراین ما تقاضا داریم:
• بدون انبار! نه اگر و اما!
• ادغام فوری در شرایط زندگی عادی ، که در جامعه اکثریت مسلم شناخته شده است
• با هرکسی که به ما مراجعه می کند با وقار رفتار کنید. چون حق آمد و شد دارد. حق باز کردن مرزها وجود دارد. ما به عنوان آلمانی با گذرنامه "مناسب" این حق را مسلم می دانیم ، برای افرادی که پشت این دیوارها هستند این رویایی است که هنوز به واقعیت تبدیل نشده است.
این تنها با همبستگی ، کمک ، پشتیبانی و مبارزه بنیادین علیه این سیستم اردوگاه (جهانی) برای نیازمندان به حفاظت امکان پذیر است